FESTİVALE GELEN GRUPLAR MABBAS RÖPORTAJI RADAR LIVE GÜNLÜĞÜ
<$BlogDCuma, Temmuz 07, 2006 <$BlogI

Daha önce karşılaşmışsanız eğer, ilk kez elbow dinlediğinizde nasıl hissettiğinizi, neler düşündüğünüzü hatırlar mısınız? Muhtemelen yüzünüzde, yapılmış olan müziğin sizin için pek bir anlam ifade etmediği bir bakış oluşmuştur. Ama zaman geçtikçe ve albüme fazlaca şans verdikçe bir uyanış, fark ediş yaşamışsınızdır. Bundan sonrası da malum, artık kopamadığınız, sarılıp uyumak istediğiniz bir albüm olmuştur, o bir zamanlar algılayamadığınız kayıt.

İşte müziklerinde Manchester’ ın kasvetli havasını fazlaca bulabildiğimiz Elbow, geçtiğimiz ay iki gün üst üste; biz müzikseverlere, müziğin nasıl yapıldığını göstermek için şehrimizdeydi. Mavi müzik kapsamında gerçekleşen konserler unutulmaz anlara tanık oldu. Gidenler çok eğlendi, kaçıranlar bu müzik şöleninden mahrum kaldı. İki günlük performans olması dolayısıyla, ferah bir seyirci kalabalığı konserlere renk kattı.

Açılışı son albüm “Leaders Of The Free World” ün giriş parçası “Station Approach” la yapan grupta Guy Garvey’ in sesini duyar duymaz kısa süreli bir şaşkınlık ve hayranlık yaşandı. Zaten albümlerde yeterince harikulade olan vokal, canlı haliyle nasıl bundan daha güzel gelebilirdi? Tekrarlandıkça adeta hipnotize eden “I never know what I want but I know when I'm low that I / I need to be in the town where they know what I'm like and don't mind” satırları ve sonrasında gelen keskin gitar tonları, konserin devamının iyi geçeceğini garanti etmekteydi. Birçoğumuzun favori şarkısı, ilk albümden “Red” geldi bunun ardından. Guy ile birlikte gitarist Mark Potter, giydikleri resepsiyonist ceketlerini yavaş yavaş çıkartamaya başladıktan sonra, muhalif şarkıları “Leaders Of The Free World” ile ilgili yerlere göndermeler yaptılar. Bir kağıda yazılı Türkçe cümleleri söylemeye çalışarak bizleri güldüren Guy ve ekibi, “Great Expectations” ve “Fugitive Motel” ile ortamı biraz hüzünlendirseler de sonrasında çaldıkları “Mexican Standoff”, sert gitarlarıyla müziğe eşlik etmeye çalışan bizleri tekrar hareketlendirmeye yetti. Guy’ ın ara sıra seyirciyi yoklamak için “everybody still OK?” sözleri şarkı aralarında duyulurken, siyahı basçı Pete Turner’ in sempatik tavırları gözlerden kaçmadı. İlk kez çaldıkları “Mcgreggor” da ise Guy’ ın vokalinin buğulu değil, farklı bir tonda geldiğini gördük ve bir kez daha hayran kaldık. Konserin en hareketli dakikaları, Guy’ ın seyirci arasına dalıp bizlerle birlikte son albümün ilk single’ ı “Forget My Self” i söylemesiydi. “Scattered Black & White” öncesi ‘bu bizim son şarkımız’ diye bis öncesi sinyalini verdiler, dönüşü “Puncture Repair” in ufak dokunuşlu sakin klavyesiyle yaptılar. Yine yeni bir şarkı “The Stops” ın ritmini Guy eline aldığı iki bageti önündeki trampetlere sertçe vurarak arttırdı, finali ise konserin geneline yakışır bir biçimde “New Born” ile yaptılar. Elbow, “Any Day Now” çalmayarak yarattığı ufak çaplı hayal kırıklığını, “New Born” u doğaçlamalarla epey uzatarak affettirdi ve Babylon seyircisine inanılmaz bir gece yaşattı.
Esen kalın.
Pedro.
"ELBOW BABYLON KONSERİ"© 2006 'Alternation' All Rights Reserved
Comments: # posted by <$BlogCBlogger serdarcharliebrownogC6:41 ÖÖ <$BlogC div> Yorum GönderogI


This page is powered by Blogger. Isn't yours?